qəzəb

is. <ər.> Hiddət, acıq, hirs, qeyz. <Səba xanım:> Bir tərəfdən mələkəyə ürəyim yanır, o biri tərəfdən də Atabəyin qəzəbindən qorxuram. M. S. O.. Ağıllı qoca . . sözə qarışdı, xanın ürəyindəki qəzəb atəşinə su səpməyə çalışdı. M. Rz.. Balaca Abbasqulunun insanpərvərliyi zalım xanın qəzəbinə üstün gəldi. Ə. S.. Qəzəbi tutmaq – çox hiddətlənmək, qəzəblənmək, qeyzlənmək. Bir dəfə nə üstə isə naçalnikin buna qəzəbi tutub dedi: – Səfər! Papağını götür, buradan get. Ə. H..